Μυκήνες: Μέσα στα Κυκλώπεια Τείχη

Μολονότι ίχνη κατοίκησης υπάρχουν ήδη από τη Νεολιθική Εποχή (7000 π.Χ.), οι Μυκήνες γνώρισαν τη μεγαλύτερη ακμή τους μεταξύ 1350 και 1200 π.Χ. Τότε ξεκίνησαν να οικοδομούνται τα ανάκτορα, τα κτίρια και τα ιερά του οικισμού, η οχύρωση της ακρόπολης με τα περίφημα Κυκλώπεια Τείχη και τη διάσημη Πύλη των Λεόντων, καθώς και οι αριστοτεχνικά δομημένοι θολωτοί τάφοι.

Τα μεγαλιθικά τείχη εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα τον επισκέπτη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο θρύλος θέλει τον Περσέα να αναθέτει το χτίσιμό τους στους Κύκλωπες, μυθικά όντα από τη Μικρά Ασία. Περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ. δημιουργείται και η μεγαλειώδης Πύλη των Λεόντων. Πρόκειται για το πιο εμβληματικό μνημείο των Μυκηνών, που κοσμεί την κεντρική πύλη προς την ακρόπολη με δύο ανάγλυφα λιοντάρια αντιμέτωπα σε τέλεια συμμετρία να πατούν πάνω σε αμφίκοιλο βωμό.

Οι ανασκαφές του Ερρίκου Σλήμαν, το 1876, έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά τάφων μέσα σε κυκλικό περίβολο, τον Α’ Ταφικό Κύκλο, με πολυάριθμα πολύτιμα ευρήματα της πρώιμης Μυκηναϊκής Εποχής (εξαιρετικής τέχνης κοσμήματα, σκεύη και όπλα, αλλά και το χρυσό Προσωπείο το λεγόμενο του Αγαμέμνονα), τα οποία εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας, ενώ σημαντικά ευρήματα μπορεί να δει ο επισκέπτης και στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών εντός του αρχαιολογικού χώρου.

Ο πλούτος των ταφικών ευρημάτων στις Μυκήνες οδήγησε στο συμπέρασμα ότι οι τάφοι αυτοί ανήκαν μάλλον σε μέλη της βασιλικής δυναστείας. Πιο εντυπωσιακός όλων, ο Θολωτός Τάφος του Ατρέως αποτελεί το λαµπρότερο ταφικό μνημείο του µυκηναϊκού πολιτισµού. Γνωστός, επίσης, ως Θησαυρός του Ατρέως ή Τάφος του Αγαμέμνονα, πιθανότατα δεν ανήκε σε κανέναν από τους δύο μυθικούς ηγεμόνες της μυκηναϊκής δυναστείας, αλλά το όνομα που του έδωσε ο Σλήμαν διατηρήθηκε συμβάλλοντας στη φήμη του.

Αυτό δεν αφαίρει τίποτα από το δέος που νιώθει κανείς όταν διαβεί τη μεγαλοπρεπή είσοδο, με το 120 τόνων πέτρινο υπέρθυρο, και βρεθεί στο εσωτερικό του, έναν τεράστιο θόλο ύψους 13,5 μέτρων και διαμέτρου 14,5 μέτρων. Αν και σχεδόν τίποτα δεν σώζεται από το περιεχόμενό του, καθώς ο τάφος είχε ήδη συληθεί από τον 2ο μ.Χ. αιώνα, τμήματα από τον ανάγλυφο διάκοσµο της πρόσοψης βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και στο Βρετανικό Μουσείο.