Οι απίθανες περιπέτειες του Λέοντα των Κυθήρων
Το ρωμαλέο μαρμάρινο αρχαϊκό λιοντάρι που δεσπόζει στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κυθήρων πέρασε μια σωστή οδύσσεια, αλλάζοντας διαρκώς χέρια και τόπους κατοικίας, προτού βρει επιτέλους την πολυπόθητη μόνιμη στέγη του.
Με το απειλητικά ορθάνοιχτο στόμα του, τα μυώδη πόδια του και τη στιβαρή του στάση σαν σε επιφυλακή, ο μαρμάρινος Λέοντας των Κυθήρων αιχμαλωτίζει από την πρώτη στιγμή τα βλέμματα των επισκεπτών στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κυθήρων. Μέχρι να βρει ωστόσο εδώ τη θέση που του αρμόζει, το εντυπωσιακό αρχαϊκό άγαλμα που χρονολογείται γύρω στο 550 π.Χ. πέρασε μια σειρά από απίστευτες περιπέτειες.
Με πιθανότερη προέλευση την περιοχή της Παλιόπολης, όπου βρισκόταν η Σκάνδεια, το λιμάνι της αρχαίας πρωτεύουσας των Κυθήρων, ο Λέοντας στόλιζε για αιώνες ολόκληρους τις επάλξεις του ενετικού φρουρίου στο Κάστρο της Χώρας Κυθήρων. Χωρίς να είναι γνωστό πώς και πότε ακριβώς βρέθηκε εκεί, κατά μία εκδοχή τοποθετήθηκε από τους Ενετούς στο Κάστρο γύρω στο 1660, καταλήγοντας έτσι να αναπληρώσει κατά κάποιον τρόπο ένα άλλο εμβληματικό λιοντάρι, τον φτερωτό λέοντα του Αγίου Μάρκου, που βρισκόταν περίπου στο ίδιο σημείο αλλά καταστράφηκε από τους Γάλλους το 1797.
Δημοφιλές αξιοθέατο των αρχών του 20ού αιώνα, όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες επισκεπτών της εποχής που πόζαραν αγκαλιάζοντας τον πανάρχαιο αίλουρο, ο Λέοντας φρουρούσε περήφανα το Κάστρο Κυθήρων μέχρι τα χρόνια της κατοχής, οπότε και ακολούθησε τη μοίρα πολλών ελληνικών αρχαιοτήτων ως λάφυρο των κατακτητών.
Δημοφιλές αξιοθέατο των αρχών του 20ού αιώνα, όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες επισκεπτών της εποχής που πόζαραν αγκαλιάζοντας τον πανάρχαιο αίλουρο, ο Λέοντας φρουρούσε περήφανα το κάστρο μέχρι τα χρόνια της κατοχής, οπότε και ακολούθησε τη μοίρα πολλών ελληνικών αρχαιοτήτων ως λάφυρο των κατακτητών: Στις 6 Ιουνίου του 1941, ένας Γερμανός διοικητής διέταξε τους στρατιώτες του να τον κατεβάσουν από τη θέση του για να τον στείλουν με καΐκι στον Πειραιά κι από εκεί στη Γερμανία.
Σκόρπιες μαρτυρίες θέλουν τον ξενιτεμένο Λέοντα παραπεταμένο στην αυλή ενός παλιού κεραμοποιείου, να στολίζει κάποιο γερμανικό πάρκο ή να εκτίθεται για κάποιο διάστημα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βερολίνου, μέχρι που τα ίχνη του ανακαλύπτονται ξανά το 1962 σε μια αποθήκη στο Φράιμπουργκ.
Ευτυχώς, το αίτημα για τον επαναπατρισμό του γίνεται δεκτό από την τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και ο Λέοντας παίρνει επιτέλους το δρόμο της επιστροφής για να φιλοξενηθεί αρχικά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών. Μόλις το 1983, μεταφέρεται πλέον οριστικά στον τόπο που γεννήθηκε με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού, όμως οι περιπέτειές του δεν ήταν γραφτό να σταματήσουν εδώ. Ο σεισμός που έπληξε τα Κύθηρα το 2006 τον φέρνει και πάλι στο αγαπημένο του Κάστρο, όπου ο Λέοντας εκτίθεται προσωρινά στο Μουσείο Οικοσήμων, μέχρι να αποκατασταθούν οι ζημιές στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κυθήρων.
Πλήρως ανακαινισμένο και εκσυγχρονισμένο, το Μουσείο υποδέχτηκε ξανά το 2016 τον πιο διάσημο και πολυταξιδεμένο ένοικό του, ολοκληρώνοντας έτσι την πολύπαθη οδύσσειά του.
Διαβάστε επίσης
Η απαράμιλλη πολυτέλεια του Κρατήρα του Δερβενίου
Το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης αξίζει απόλυτα τη φήμη του ως ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αρχαίας χαλκοπλαστικής – τίποτα δεν συγκρίνεται, ωστόσο, με την εμπειρία τού να το θαυμάσει κανείς από κοντά.
Στα παρασκήνια ενός σύγχρονου εργαστηρίου παραγωγής αντιγράφων
Τι είναι το ακριβές αντίγραφο ενός αρχαιολογικού ευρήματος και γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει; Τι διαχωρίζει ένα καλό από ένα κακό αντίγραφο και τι το κάνει έργο τέχνης από μόνο του;
Το ξερολιθικό τοπίο της Τήνου, ένα ζωντανό μνημείο
Το αγροτικό τοπίο της Τήνου αποτελεί μοναδική περίπτωση στο Αιγαίο, καθώς πρόκειται για ένα από τα πιο εντατικά καλλιεργημένα τοπία στις Κυκλάδες.