Μια μούμια 2000 ετών στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης
Highlights
Η ιστορία μιας γυναικείας μούμιας του 4ου αιώνα μ.Χ., με αναλλοίωτη την καστανή κοτσίδα της και ένα χρυσοποίκιλτο μεταξωτό ύφασμα να τη συνοδεύει στο αιώνιο ταξίδι της, αποκαλύπτει ένα εύρημα εξαιρετικά σπάνιο για τον ελλαδικό χώρο.
Γεμάτη μακάβριες και μυστηριακές αποχρώσεις, η λέξη μούμια δεν είναι κάτι που συναντάμε συχνά όταν μιλάμε για την ελληνική αρχαιότητα, συνδεδεμένη καθώς είναι περισσότερο με τις αρχέγονες ταφικές παραδόσεις του αιγυπτιακού πολιτισμού. Γι’ αυτό και η γυναικεία ταφή που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης αποτελεί ένα σαγηνευτικό εύρημα, γεμάτο μοναδικές λεπτομέρειες, από το ίδιο το σώμα μέχρι το πολυτελές ύφασμα που το κάλυπτε.
Η ιστορία της ξεκινά στις 15 Μαΐου 1962, όταν οι ανασκαφές στο ανατολικό νεκροταφείο της αρχαίας πόλης – διαχρονικός τόπος ταφής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα – έφεραν στο φως μια μαρμάρινη σαρκοφάγο που έκρυβε στο εσωτερικό της ένα μολύβδινο φέρετρο, το οποίο με τη σειρά του αποκάλυψε τον καλοδιατηρημένο και εν μέρει μουμιοποιημένο σκελετό μιας γυναίκας που έζησε στη Θεσσαλονίκη τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Το σώμα της νεκρής ήταν καλυμμένο με ένα πορφυρό μεταξωτό ύφασμα, βαμμένο με ένα φυτικό υποκατάστατο της πολύτιμης πορφύρας και κεντημένο με χρυσοκλωστές σε φυτικά μοτίβα – πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα αρχαία υφάσματα στον ελληνικό χώρο.
Δεν είναι, όμως, μονάχα η εξαιρετικά σπάνια για την περιοχή και εποχή αυτή τεχνική της ταρίχευσης που καθιστά συναρπαστικό το εύρημα αυτό, καθώς χάρη στα ποτισμένα με ρητίνες και αρωματικά έλαια σάβανα με τα οποία ήταν τυλιγμένο το σώμα, διατηρήθηκαν ακόμα και ίχνη μαλακού ιστού, δέρματος και μυών. Οι αρχαιολόγοι που άνοιξαν το φέρετρο βρέθηκαν μπροστά σε δύο μεγάλες εκπλήξεις: Δίπλα στο κρανίο της νεκρής γυναίκας βρέθηκε σχεδόν αναλλοίωτη η πλεξούδα των καστανών μαλλιών της, ενώ σε εξαιρετική κατάσταση διατηρούνταν ακόμα τα φρύδια της. Επιπλέον, το σώμα της ήταν καλυμμένο με ένα πορφυρό μεταξωτό ύφασμα, βαμμένο με ένα φυτικό υποκατάστατο της πολύτιμης πορφύρας και κεντημένο με χρυσοκλωστές σε φυτικά μοτίβα – πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα αρχαία υφάσματα στον ελληνικό χώρο.
Ποια ήταν όμως η γυναίκα αυτή που διέσχισε αιώνες για να μας μιλήσει για την εποχή της; Τα πολυτελή υλικά και η διαδικασία της ταφής της, αλλά και η υγιής κατάσταση των δοντιών και του σκελετού της, προδίδουν μια γυναίκα ηλικίας 50-60 ετών που ανήκε αναμφίβολα σε υψηλή οικονομική και κοινωνική θέση, είχε ζήσει μια άνετη ζωή, τρεφόταν σωστά και δεν είχε καταπονηθεί από χειρωνακτική εργασία.
Όταν επισκεφθείτε, λοιπόν το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, αφιερώστε λίγο χρόνο για να τη συναντήσετε κι αφήστε τη φαντασία σας να συμπληρώσει τα υπόλοιπα.
Διαβάστε επίσης
Η απαράμιλλη πολυτέλεια του Κρατήρα του Δερβενίου
Το αδιαμφισβήτητο αριστούργημα του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης αξίζει απόλυτα τη φήμη του ως ένα από τα σημαντικότερα δείγματα αρχαίας χαλκοπλαστικής – τίποτα δεν συγκρίνεται, ωστόσο, με την εμπειρία τού να το θαυμάσει κανείς από κοντά.
Οι απίθανες περιπέτειες του Λέοντα των Κυθήρων
Το ρωμαλέο μαρμάρινο αρχαϊκό λιοντάρι που δεσπόζει στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κυθήρων πέρασε μια σωστή οδύσσεια, αλλάζοντας διαρκώς χέρια και τόπους κατοικίας, προτού βρει επιτέλους την πολυπόθητη μόνιμη στέγη του.
Στα παρασκήνια ενός σύγχρονου εργαστηρίου παραγωγής αντιγράφων
Τι είναι το ακριβές αντίγραφο ενός αρχαιολογικού ευρήματος και γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει; Τι διαχωρίζει ένα καλό από ένα κακό αντίγραφο και τι το κάνει έργο τέχνης από μόνο του;