Αρχαιολογικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης: Στην τροχιά του ποταμού Έβρου

Η μουσειακή περιπλάνηση ξεκινάει από τα παράλια και κινείται προς την ενδοχώρα, καταλήγοντας στους ταφικούς τύμβους της Θράκης. Δεν χρειάζεται να πάει κανείς πολύ μακριά. Νότια της Αλεξανδρούπολης, στην τούμπα της Μάκρης – έναν από τους σημαντικότερους νεολιθικούς οικισμούς των Βαλκανίων – βρέθηκε ανθρωπόμορφο σφαιρικό αγγείο του δεύτερου μισού της 6ης χιλιετίας π.Χ., μοναδικό του είδους του στον ελλαδικό χώρο, τόσο για το μέγεθος όσο και για την τεχνοτροπία του.

Στην ενδοχώρα του Έβρου, νοτιοανατολικά του Διδυμοτείχου, η Πλωτίνη, σύζυγος του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117 μ.Χ.), χάρισε το όνομά της στην Πλωτινόπολη, όπου ανακαλύφθηκαν ζωηρόχρωμα θραύσματα ψηφιδωτών με παραστάσεις και διακοσμητικά μοτίβα, τα οποία κάποτε ομόρφαιναν τα κτιριακά συγκροτήματα της περιοχής.

Τίποτα, όμως, δεν ξεπερνά τα κτερίσματα από τους θρακικούς τύμβους, δηλαδή τους τεχνητούς γήλοφους που βρέθηκαν διάσπαρτοι σε όλη την επικράτεια της Θράκης. Με διάμετρο 15 έως 60 μ. και ύψος από 1,50 έως 12 μ., ο ρόλος τους ήταν διπλός: από τη μία σηματοδοτούσαν τον χώρο της ταφής, ενώ από την άλλη δυσκόλευαν τη σύλησή τους. Ο αρχαιότερος όλων ανακαλύφθηκε κοντά στο χωριό Καναδάς του Τριγώνου, που χρονολογείται στην ύστερη εποχή του Χαλκού. Το μουσείο φιλοξενεί ένα μικρό δείγμα κτερισμάτων, από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ., που περιλαμβάνει από όπλα και κοσμήματα μέχρι λεπτεπίλεπτα γυάλινα μυροδοχεία που κατάφεραν να αντισταθούν στη δίνη του χρόνου.